Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk; De stenen bisschop boog zijn kromme staf Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk Nu en dan een schemerend blad, dat zonk - En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar…

Het regent en het is november Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt. En in de kamer, waar gelaten Het daaglijks leven wordt verricht, schijnt uit de troosteloze straten Een ongekleurd namiddaglicht. De jaren gaan zoals zij gingen, Er is allengs geen onderscheid Meer tussen…

Ik droomde 't Leven als een groot, groen Bos, De vogels zwegen en het loot hing stil, De beken vloeiden niet, geen windgerucht Voer door de takken - en het gras boog niet, - Eenzaam lag ik daar, tussen zwijgend loof, Het was een bange droom, - want alle dingen Die ik toch schoon wist, waren mij zo vreemd, Spoken van schoonheid in vaal schimmenlicht…

De winter brengt hier menig lentemorgen, Van zachte zonneschijn en heerlijkheid. Wat houdt het leven nog voor ons verborgen? Vraag niet. Geniet uw tijd. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Spreek, Vlugge Wolf, broeder met 't blonde haar, Ontdekte uw speurend oog de bleke mannen, Die, sluipend door de golvende savannen, Ons trachten te verstrikken in gevaar? Uw rode vriend, de Machtige Adelaar, Kan uit zijn ziel de angstige vrees niet bannen; 'T is om uw skalp, dat ze allen samenspannen; Mijn geest is somber en mijn hart is…

Ik heb een tempel in mijn hart gewijd Voor uwe liefde, en eenzame uren lang, In vroom vereren en devoten drang, Ben ik daar bij u, wen gij verre zijt. en als ik biddend daar mijn leed belijd, Leeft heel mijn ziele, en meen'ge zang Ruist door de hooggewelfde zuilengang, In 't statig huis van stille heiligheid. En 't was me somtijds of…

In 't onbekende Zuiën, Waar men onder andere van klokken en pendules niet weet, mitsgaders van 't beieren, kleppen en luien, Weten de horologiemakers natuurlijk met hun lege tijd geen raad, En nemen daarom dienst als wekkers ten nutte van de Staat: En als je dan 's morgens eens heel vroeg klaar wilt zijn, gewassen en geschoren, Dan wekken ze…

Mooie meissies, mooie blomme, Van een mooi meissie ben ik gekomme, En een mooi meissie is m´n hartedief, Daarom heb ik alle mooie meissies lief! Kon ik alle mooie meissies krijge... Ik zou ze-n-an ´n touwetje rijge, Ik zou ze kuipen in een vat ... Och, als ik alle mooie meissies had! Als ik dood ben, zullen ze mij begrave... Ze zullen…

Nachtelik vliegen vogels van de wilde wingerd weg Schrikbeladen klapperen vlerken dof in deemstering Knakgeluid van takken veelvuldig kort ontsluieren_ _ _ _ _ vlerken _ _ _ één ogenblik niet-herkenbare ruimten de ruimte is van knakkende _ _ _ _ vlerken _ _ _ _ vol Plotseling zijn…

O dagen, dat weer d'eerste chrysanten stralen en geuren met de teerste en koelste geur, o dagen als koele en geur'ge dalen.... O dagen, dat weer d'aarde is uitgeweend, nu goude' oktober klaarde, ik ril en peins, o dagen, dat 'k met Haar werd vereend: wat schreit er toch in u? wat schreit er toch in u? wat jubelt er…

Ik zit geboge' en schrijf, - muf-geel duft het papier en rins ruikt de inkt; de lamp zingt hoog en treurig ... klinkt dit kirrend schreien niet tot heel hoog gillen op, kreet van een veêl, schriel tot te fijn gekrijt verminkt? Ik zit geboge' en schrijf, - er wringt moeilijke wrangheid in mijn…

Ik lees Gogol. Hij is groot. Hij spreekt van liefde en dood, en dat mensen klein zijn en voor elkaar venijn zijn en dat, trots van alles, dit leven nog hoog staat aangeschreven.…

Daar is hij weer! De deuren toe, de luiken, boven, neder; de zolder en de kelder dicht, en alles toegetast, zo dat hij maar niet in en bore, en buiten blijve, vast, de vijand, die geruchte houdt, en buist en boos is, weder! Hij rotelt aan de ruiten en hij doet de ramen ronken; de wind is zijn gebuurman, en…

Hoe wijsterwaster vliegt de lucht vol witte en lange stressen van wolken, die ontvlochten zijn lijk haar van toveressen. ‘t Zijn wederwijven, boos en fel, die, kwaad van hande en vinger, malkanderen te kere gaan en vechten slag om slinger. De wind zit in ‘k en weet niet welk geweste, ‘t buist en bommelt alhier,…

Zacht daalde een zondagsrust, ik lei mij dromend In ’t geurig bloemgoud, dat de wei bemint, En voor mij rees, het groene veld omzomend, Een berg van beuken, wuivend op de wind. Ik zag hun toppen, beurtlings licht en donker, In vlammend opgaand en weer uitgeblust, Zich tot dit spel van schaduw en geflonker Alle gewillig lenen, onbewust. Doch…

Wat mengelmoes van talen mag Aan d'Amstel zich vermeien! O Stad, waar 't hart van Holland lag, Waar Vondel zong zijn reien! Maison de Dit, Café au Dat Hôtel de... wat?... Hollande! Maar ben 'k hier in zijn land, zijn stad, Zijn Amsterdam? - 't is schande. O! Hollands, Hollands klinkt niet fijn; 't Moet Frans of Duits of Engels zijn.…

In ‘t middernacht’lijk uur zie ‘k om mij heen, en zie mijzelf; zo velen achterbleven in ’s levens strijd vol angsten en vol beven, volhoop en wanhoop, blijheid en geween. Elk gaat zijn weg en gaat zijn weg alleen, de een wil omlaag en de ander opwaarts streven, o wonder-vreemd gebeuren van het Leven, veelheid van goed en kwaad, van groot…

Eentonig bromt de stem der lerares. Het woelig meisje wendt zich om en gluurt naar gindse tuin, waar 't bieke honig puurt en zomerzonne blinkt op bloem en bes. Op de enge schoolbank zwiert de blonde tres. Hoe vaak heeft niet haar blik zich blind getuurd naar 't strookje blauw - de hof is hoog ommuurd -! - ‘Die blijde vogels! hen kwelt boek…

't Is stille! Neerstig tikt het on- gedurig hangend wezen, waarop de weg naar 't eeuwige, in twaalf stappen, staat te lezen. 't Is stille en middernacht! Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, - 't doet mij…