Mei Een nieuwe lente en een nieuw geluid: Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit, Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht, In een oud stadje, langs de watergracht -- In huis was 't donker, maar de stille straat Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat Nog licht, er viel een gouden blanke schijn Over de gevels van mijn raamkozijn. Dan…

Heen is de dag - de nacht nog niet geboren En langs de bergen wademt avond-dauw - De vogel laat een laatst geneurie horen In roerloze aandacht luistert de landouw. De zwerver daalt, in zielsgepeins verloren, In 't dal en naar 't gehucht van wit en grauw; Daar klinken vrome tonen uit de toren - De star der liefde flonkert zilver-blauw.…

Een roos ontluikend en een druif die berst, In zwellende aar de volle korrels gerst, Van sparren ’t hars, die traan uit overdaad, Een vogelgorgel waar het lied in slaat, Dit dringen voelt de dichter zich verwant, Daar ’t wordend wonder, dat hém stuwt en spant, Ook tuinen bloemen zijn en glanzend fruit, Blank brood en wierook en een blij…

Een koning en een diender, Die gingen samen wandlen; De diender knoopte zijn handschoen dicht, De koning at amandlen. Zij kwamen aan een groot groot bos, Daar zaten zeven boeven. Toen zei de koning: diender, sluit Die boeven in de schroeven. Toen zei de diender: Sire, ik heb Geen schroeven,…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

Zoals wanneer opeens de zonneschijn Door 't zwart der brede wolken heen komt breken, En schittert in de tranen, die er leken Van blad en bloem, als vloeiend kristallijn, Zó, dat het wenen lachen schijnt te zijn: Zo is, wat mij ontstemt, opeens geweken, Mathilde! ontsluit úw mond zich om te spreken, En doolt een glimlach om uw lippen, fijn:…

Toen gij uw best deed om mijn hart, Claes Hendrikszen, mijn schat! Toen was uw haar als git zo zwart, Uw voorhoofd spiegelglad; Gerimpeld is dat voorhoofd nu; Zo wit als sneeuw dat haar, En toch de Hemel zegene u, Claes Hendrikszen, beste vaêr! Wij klommen saam de heuvel op, Claes Hendrikszen, mijn schat! En hebben op zijn groene top Veel…

CHRISTENEN, Joden, Parsen, Moslemin, zij dolen allen; voor wie toe wil zien, vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën, twee soorten enkel worden er ontdekt: intelligente mensen zonder vroomheid en vrome mensen zonder intellect.…

En nu 'k mijn mensenleed heb weggeschreid, En weer, en weer, en weer - nu 'leer ik rijzen Uit slik van werelddwarrel met gepeizen', En 'k zie, 't was alles hoogste Werklijkheid. Zo wil ik dan, genezen voor altijd, Mij zalig om mijn grootste droefheid prijzen, Die aan 't verganklijk Ik het Zelf kwam wijzen In vergezicht op de een'ge Wezenheid…

Wat nu een kerkhof in mij is, was, lang geleên, Een vrolijk marktplein, waar een dartle zwerm dooreen Krioelde van de dolste dromen, somtijds wel Wat al te dol, en toch vermaaklijk en hun spel. Het was me een leventje daarbinnen! Zien verging Een mens en horen. Doch op eenmaal, daar verging Een aaklig steunen 't blij rumoer, en dan - een gil…

God is Natuur: Je luistert naar een mens En hoort een stage stroom van klanken Die neerslaan in orale databanken En vaak gaat dat proces naar wens Maar taal staat ook op boekenplanken En daar heerst homo sapiens Hij geeft de klanken graag een grens Zo worden woorden toverdranken Maar ‘t woord op zich heeft nauwelijks magie Het is het passen…

Hij schreed en ruimte was hem soepel kleed aan 't koele lijf. de gladde luchten spatten uit elkander en rode sterren walmden àl hun wonder in wankelende nacht. hij schreed en ruimte brak aan zijn metalen tred en lucht verkromp voor zijn doorzengde zucht. leven was enkle vlokken violette geur. hij at en aarde trok haar gillende spiralen…

Hij stond voor haar gebogen, Zichzelve nauw bewust; Hij stond haar aan te staren: Daar lag zij in eeuwige rust. Het waslicht beeft en wemelt Op 't levenloos gezicht, De zaal is groot en somber, "Is zij het, die daar ligt?" Wat denkt die diepbedroefde, Daar bij het dodenbed? - Hij denkt aan kleine vreugden, Die hij haar heeft belet.…

Beschouw de majesteit Van 't wezen der Gerechtigheid, En hou het beeld in waarde Van Gods Stadhouderes op d' aarde. Wij weten dat haar doen De val der wereld moet verhoên; Want zonder recht bezwijken De zuilen aller Koningkrijken. Indien men 't Recht veracht Zal alles dolen in een nacht…

Een lieve jongen en een héél lief meisje... Ik leg mijn hand op mijn hart zwaar van pijn. 't Is altijd weer dat oude, nieuwe wijsje. Misschien zal 't leven hun genadig zijn.…

Zeven dart'le nimfjes vonden Geiten-oor, waar hij sliep in 't woud. Elke nimf was even stout: Daad'lijk zag men Pan gebonden. Hij schoot op en lag gewonden In een touw van kruid en gras. Meisjes, riep hij, wat zal 't wezen? Maar hij zag gauw wat het was: Elk wou 't eerste zijn genezen.…

Bet was in d'r jonge jaren 'n Mirakel van 'n meid; In 'n dienst bij nette mensen Raakte ze d'r onschuld kwijt. Met d'r kas-ie en d'r kindje Werd ze aan de deur gezet. En 't kon der niks meer schelen Of ze riepen vuile Bet. Refrein: Daarom wou Bet maar dronken zijn Van de jenever, van de jenever, Daarom wou Bet maar dronken zijn…

Vaak, als 'k aan mijn verleden troost wil vragen En, vlucht'ling, binnentreed herinn'ring's zalen, Loop 'k wezenloos, afwezig, rond te dwalen, Schimmige herinn'ring zelf uit vroeger dagen: Muzeum, koud en stil, van sarkophagen - Vergeten dienst van vrome wierookschalen - En marmerpuin of leegte op piedestalen, Die eenmaal Godenschoonheid…

Als de slakke komt gekropen, Hier en ginder, door het huis, ’t Is al met haar slijm bedropen, Niet een kamer blijft er kuis; Maar de middel is te vinden Om het vuil, het lelijk ding, Op te schorsen, in te binden, Dat het niet te ver en ging: Men behoeft maar zout te krijgen Dat men op zijn leden strooit, Straks zo zal het neder zijgen, Als…

Tussen de beken langs het smalle wegje stil in de regen kom ik gegaan, kom ik gelopen en tijg naar de verten tot waar de woning in ’t naaldbos moet staan, kom ik getreden langs bloemen en grassen, druipend van water groen-blank in het licht, kom ik getogen al zeggend en zingend ’t zinrijke woord van het beeldend…