Hoe zal het blonde kindje zijn met neusje fijn en oortjes fijn en zachte haartjes als satijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met oogjes blauw als morgendauw En rode lipjes als karmijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met lidjes rond, en lachgezond en lonkend lachend zonder grijn?…

Makker, de dag is óp; lóóp, om je deel te halen Van 't bare zonnegeld, van dauw en ochtenddoop, En schater, sleetse zorg en nachtlijk leed ten koop, Om 't spoelen van de wind en 't lied der wielewalen. Makker, een open dag voor strijd en nieuwe hoop. Hij schuurt het hart weer blank, hij vult de lege schalen, Zó: heil de jonge dag! de wijn…

Ik treed naar buiten op 't balkon en adem in de winternacht, nog staat de tafel achter mij gevuld met d' uitverkoren vracht van spijzen kostelijk bereid, der vruchten kleurge overvloed en restend in een enkel glas wat wijn, rood als ons bloed. Zij gingen heen - hun harde tred ver-echoot door de lege straat; de zwarte nacht gelijkt een…

IK heb het, bij mijn zolen, Dan eindlijk op mijn huid; Mijn hartje brandt op kolen En springt mijn vel schier uit. De stralen van uw ogen, Bestuurd door Venus' kind, Die doen mij vast verdrogen Als stokvis in de wind. ’k Heb van de nacht gekreten ruim twee paar emmers vol: ’k Heb schier de damp vergeten, Zo is mij ’t hoofd op hol: ’k Heb…

Schaduwen van wie er gaat ingedoken over straat, kleren, hoofd en voetenhak weggeëffend, grauw en vlak als lei.   Tuin en schutting allebei, heesters, perken en jasmijnen opgetild in een verdwijnen en het uitgerafeld pad heeft ook zijn stil verlies gehad. Tussen bleke huizenmuren hangt de dag van trage uren, evenwicht naar alle zijd;…

Regina telt maar vijftien jaren, En hoe bekoorlijk is ze reeds! Haar halsje omgolven guldene haren, Haar mondje omdanst een lachje steeds. 't Eenvoudigst mutsje dekt haar kopje, De stof haars kleeds is grof katoen. - Ei! klinkklank heeft het rozenknopje Om lief te wezen niet van doen. Wanneer zij op de dag des Heeren Soms met hare ouders wandlen…

Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.   Je hebt weinig gedacht…

Ik kus uw lippen en uw ogen, Ik kus uw haren en uw mond, Ik kus mij moede en gezond; Kussende ben ik rondgetogen. Gij glimlacht en gij wilt gedogen Dat ik uw hand kus en uw voet. Ik eet uw vlees en drink uw bloed Ik kus uw lippen en uw ogen. Ik kus u in de vroege morgen, Ik kus u 's avonds en des nachts. Ik kus u stil en onverwachts…

Weet gij wat etsen is ? — Het is flaneren Op 't koper; 't is in 't zomerschemeruur Met malse vedelsnaren fantaseren. 't Zijn hartsgeheimpjes, die ons de natuur Vertrouwt, bij 't dwalen op de hei, bij 't staren In zee, naar 't wolkje in het zwerk, of waar In 't biezig meer wat eendjes spelevaren; 't Is duivendons en klauw van d'adelaar.…

Mijn liefde ging in weemoed over, Voorbij is de pracht, het licht, de tover, Gedoofd zijn de vlammen, geblust het licht, Nu ga en sta ik met blind gezicht. Mijn ziel werd zeer zwaar beproefd, Mijn hart ziek en diep bedroefd; Mijn gemoed heel somber, kil en koud, Mijn trekken vaal, moe en oud. Mijn leven gaat nu doelloos heen, Ik leef, doch…

gij blauwgekaakte wolken daar halfwit omtrent uw boorden, die gruwzaam in de hemel moert, en grimt in ’t gramme noorden: hoe lange speelt gij, koud en kil, de baas nog hier? ’t Is half april! ’t Is onbermhertig koud; en ’t kan, de zonne ondanks gebeuren, dat ’s morgens, al dat gers is, wit geruwrijmd, staat te treuren! Waar wilt gij, boos…

Ik sluimerde in de bloemenhof, in 't malse gras gelegen; Toen wekte mij een zwoele geur de heugnis van weleer... En op mijn moede wenkbrauwboog voelde ik, vertroostend, wegen Een wichteloze vrouwenhand, zacht strelend, heen en weer. En 'k stamelde in mijn droom: Waarom? Gunt gij dan geen vergeten? Dit weinige, o liefste mijn, is al wat…

[uit het zangdicht: Arnold.] In het land van Utopeia groent en blauwt ene eeuwige mei, glanst ene eeuwige lentezonne, zingt eene eeuwige vogelenrei, blinken marmeren sloten tussen myrtenwoud en waterkant, en het is een zalig land 't land van Utopeia. In het land van Utopeia draagt elk herder vurige min tot het puur etherisch wezen ener…

Zeg, wandelaar, zeg, Je moet niet denken, dat ik voor mijn plezier hier leg.…

De goede wijn is een der goede gaven, Waarmede God ons, armen, heeft bedeeld, De goede dronk, waarmede wij ons laven, Is hemels en een lust, die nooit verveelt. Aldus verblijdt hij zich, die is genezen, En thans de dingen weder juist ervaart, De goede wijn bevrucht zijn ganse wezen, Gelijk de regen drenkt de goede aard.…

[een uur na hare geboorte, met hare moeder overleden] Leentje, ontwaakt van ’t lange slapen, Wierp een blikje om zich heen, Zag, dat hier niets was te rapen Dan ellende en droef geween. Leentje sloot haar schuldloze ogen; ’t Sterven was voor haar gewin, Ze is toen juichende gevlogen, Moeder na, ten hemel in.…

Laat mijn ogen toe En mijn handen stil... Ik ben doodlijk moe; Of ik sterven wil. Steek nu lichten aan Want de nacht is blind... En kom bij me staan Al die ’k heb bemind. Lui dan lang en luid In de lentenacht: Luï mijn leven uit!... Het is àl volbracht Laat mijn ogen dicht En mijn handen saam... Straks het morgenlicht Door mijn…

Wie zijn kracht wil leren kennen, Die beproeve, te elke dag, Iets te ontwennen, Van wat hij het liefste mag; En zijn zoetst en sterkst begeren Te bedwingen en beheren! Als een Spinnetje het Vliegje, Vangt Gewoonte ons in haar net; Och bedrieg-je Niet — dat ge óoit er U uit rèdt... Mocht ge niet (van jongs af) leren, Wat te laten…

Kom mee, kom mee, daar is wat schoons te zien: Daar wordt een man gekruist op Golgotha. Multatuli =========================================== Een bende rukt ter bergkruin, de adelaren van Rome aan de spits; - daar rond en achter een wild getier, gejoel, gejuich: want boven wacht er zo'n heerlijk schouwspel! Voort! Als woeste baren…

Zachte stemmen zingen door het leven, Stromend over aller harten grond, Doch de dromen die zij ruisend weven, Doch de beelden die zij wekken, zweven Zelden omhoog uit een zingende mond. In de onverzadelijke vlagen Van het leven gaat hun lied te loor, En bezij de paden, waar wij jagen, Naar de bodem onzer luide dagen, Neigt maar zelden…