Als na de kalme zomernacht Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen Door veld en weiden om gaat dolen En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen, De onbestemde tred verzacht, Dan boeien fris ontloken rozen En hemelsblauwe veldviolen En witte leliën der dalen Het meest mijn boezem door haar pracht. En daalt de zon in ’t westen neer, Verspreidt…

Ik wenste dat mij mocht gebeuren, Nu en voortaan, Heel goed te zijn voor hen, die treuren, Nu en voortaan. Want als ik blijf behou'en Gezang en de vreugd daarvan, Dan weet ik, dat ik al wie rouwen Oneindig troosten kan. Want al mijn zangen in mij Zijn boodschappers van vreugd : Zij dragen goede tijdingen, En hemelse verblijdingen…

In den beginne was het woord, Springbron tezaam met wichelroede, En nu nog duurt dat wonder voort Van klankgeworden zielsvermoeden. Laatst liep ik langs een lentewei; Een vogel floot, het ooilam blaatte, Zijn liefdesboodschap zong de bij, Wijl 't water in zich zelven praatte. Luid riep met zuivre mensenstem Een kind, dat als de leeuwrik…

Schoon d'avond valt en tussen de beide grijze gevelrijen het donker zwaar hangt als een klos en overdadig ontsteekt geen hand het licht aan de lantaarnen Zo wentelt plots aan d'ogen u het wonder van een vreemde stad de grijze huizen van u dees' anders zo bekende stede De zonnestralen sloegen hard aan d'aarde over dag en uit het vuur van…

De namen van wie eens mijn vrienden waren werden tot as tussen mijn tanden, en ik spuw ze uit. eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen, het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.…

Dat Sint, gemijterd, in scharlaken pak, Met paard en knecht hoog over daken rijdt, Geloven alle kindren; zij zijn blijd' En zoet als hij maar diep tast in de zak. Maar dat nog 'n oudre dan de Bisschop schrijdt Over ons hoofd heen, rustloos, nimmer zwak, Geregeld tredend als 't gerikketak Van 'n pendule, is voor groten 'n zekerheid. Die dat gestaag…

Nooit heb ik je lippen gekust Zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit heb ik je lippen gekust, nooit aan je boezem gerust. Nooit heb je alles gezegd, zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit heb ik je alles gezegd, noch mijn hand op je lokken gelegd. Nooit riep ik door lach of door taal, zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit riep…

Hoog, op de bergtop, rijst de kleine kluis, Uit groenend hout en mossig riet geboren; Door spar en lork vaart een zacht gedruis, En wie daar zingen, doen een loflied horen; Vrij dartelt om de hut de vale muis, - Het dal ligt in de gloed der zon te gloren, Maar in de grauwe pij, voor 't houten kruis, Ligt de eenzame, in geprevel als verloren…

Les Muses, filles du ciel, Sont des soeurs sans jalousie: Elles vivent d'ambrosie, Et non d'absinthe et de fiel. Voltaire. Hemelreine Zanggodinnen, Wie mijn boezem is gewijd! Die bij 't zusterlijk beminnen, Afgunst kent noch minnenijd! Die van gal noch alsembitter, Maar ambroos en nectar leeft! Gij, gij vloekt de koude vitter,…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

Heer, ga ver want de aarde zweet haar wellust, als een hallo rond de maan. Heer, ga ver van ons want de aarde tingelt als een zotskap en haar mond aapt breed van 't lachen. Heer, hoe lang laat Gij begaan? Hoort Gij niet dat uw Huis dreunt van de dans der aarde? Dat uw venster trilt van de ‘one step’ en het rumoer van de ‘shimmy’? Door de…

Ik lig de hele dag zalig languit Te dromen en gerust op u te wachten. Verlangen heeft mijn denken iets gekruid, Precies genoeg om met plezier te smachten. Ik luier feestlijk, mijn lichte gedachten Bewegen zich om fris en geurig fruit En bloemen, en ik luister of 'k het zachte donkere lokken hoor der diepe fluit. Alle avonds fluit bij dat…

Ze bloeide als bloem in ‘t wereldruim; Ze kon aan elk behagen. Thans is zij, als een vlokje schuim, Door winden weggedragen. Ik heb haar menigmaal gekust, Dat gloeide hare wangen! Die zielengloed is uitgeblust, Gelijk een doods verlangen. Is ‘t vurig oog als in de nacht Voor eeuwig uitgeblonken, Toch ligt ze diep in mijn gedacht, Als…

Er is zoveel waar 't wonderlijk begeren Ongaarn naar reikt; want wij zijn zo gemaakt Dat wij niet enkel wat ons scha doet weren, Maar onze trots ook wat wil helpen wraakt. Op andren niet alleen maar op ons eigen Verhalen wij het leed dat de andre ons deed, En voeden lust in pijn en wonden krijgen En noemen de andre en weten zelf ons wreed…

De wolken dreven wondersnel, De bomen bogen naar elkaar. O mannenliefde! o wolkenspel! Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar. Fel blies de kille winterwind De loverloze lanen door. 'k Had willen wenen als een kind, 't Was of die wind mijn hart bevroor. Toog ooit zo bleek, zo stil…

'k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis. Waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. 'k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Dat goor is met die gloor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo'n stille…

Zij lopen achter de hagen In het licht van de glorie-dag Zij kunnen het niet verdragen Maar lachen een luide lach. De landen liggen beneden Hun zalige voeten gespreid, En boven hun hoofd is het Eden Der blauw-gouden oneindigheid. De wolken beginnen te varen, De bomen in wiegeling Hebben gezang van blaren, En alles - Herinnering,…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

Groen is de slag van de stroom door het dal van de dag heuvlen van licht zijn de wallen de stad is een fort door de poorten der bruggen ligt zon gestort over de ruggen der golven de stad is bedolven onder het haar van de zon.…

Zij schrijden onder 't vaag geruis der blâren Door 't zwoele duister van een sombre laan Waar hier en daar een eenzame lantaren Het lover in een zilver licht doet staan. Zij spreken van hoe droef ze eens beiden waren, Wat pijn ze elkander hebben aangedaan, Maar dat zij toch na leed van vele jaren Een grenzeloos geluk zijn ingegaan.…