Wij zaaiden wat wij vinden, En eenmaal zien wij bloei; Maar die de schoof laat binden, Gaf 't zaad en gaf 't zijn groei,- En schiep, eer zon of regen De kiem nog had gekust, Als dubb'le wet van zegen De arbeid en zijn lust.…

Laat smaragden en saffieren 's Levens brozen beker sieren; Laat robijn en diamant Schittren om zijn gouden rand; Laat hem roos en anemonen Met het geurigst kransje kronen; Laat de tintelende wijn Gloeien door zijn kristallijn; Laat hij tot de boord geschonken, Vrolijk schuimen, dartel vonken, En verlokken oog en hart; Laat hij met zijne…

"Pas op," zei Meester Heuverswijn, "dat iemand - wie die snaken zijn, die 'k hoorde daar, met hand of mond, een schete nadoen, deze stond - nog durve! Wat betekent dat? Een schande is 't! En, 'k en weet niet wat ik doen zal met de deugeniet, die nóg nen keer zal durven...!" - Zie, daar hoort me Meester Heuverswijn…

Eerste wake. Laat mij alleen, Verstoor de stilte niet; Ik kan uw woorden, Kan uw troost niet horen! Als holle klanken kloppen zij me in de oren; Als klanken tergend luid. - 'k Wil met mijn groot verdriet. Dat niemand kan verstaan als ik, alleen zijn... 'k Heb Zó veel verloren! Niemand die weet Wat zij mij is geweest. Midden in smarten…

Als `t regent, daar de zon bij schijnt, Ziet gij alleen de regen ; Ik vestig op de zon mijn oog En op die lieve regenboog, En lach hem hoopvol tegen. -Goed ! Maar intussen wordt gij nat. O ja, dat was te duchten, Zo ik mijn regenscherm niet had, Dat 'k altijd meeneem op mijn pad, Bij 't zien van donkre luchten. -Maar als uw regenboog…

Over heiden, over venen, drijvend in de hoge lucht, Door de avondgloed beschenen, trekt de wilde kranenvlucht. Uit het koude Noord verdreven, reppen ‘t machtig vleuglenpaar, Wenden zij naar ‘t Zuid de steven, Zweven over, schaar bij schaar. Boven sluimerstille heide waar geen voglenzang meer schalt; waar het leven langzaam scheidde en…

Een 'hoofd der school' stortte in het water En wilde een noodkreet slaken ook, Maar was in twijfel, wàt te roepen, Terwijl hij al meer onderdook. Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig, Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets. En midd'lerwijl verdronk de meester; Want door die twijfel riep hij niets.…

Aan 't kussenvleesje, pappig-week en warme, lijmt zich in 't lang de lieve wang, en moeder strijkt, met malsgebogen arme, het gazig lichte rokje dicht. En: „Venteke, waar zit-je met uw voetjes? Het steekt entwaar een teentje daar! Gij zatterikske, zeeveraarke, zoetjes! ... Och, kijk 'ne keer, 't 'en kan niet meer."…

Als de Bijbel wordt gelezen In het christlijk huisgezin, Poost de zorge van haar vrezen, Houdt de scherts haar lachjes in. Vader voelt zijn diere plichten, Moeder sterkt zich in gebeên, En Gods liefdestralen lichten Over 't hoofd der kindren heen! Al het goede, in 't harte slapend, Waakt en wordt op nieuw gewijd; Oud en jong voelt zich…

In het midden van de feeste, van het spelen en 't gezang, 't vlugge klappen, 't vrolijk lachen en der bekers hel geklang, Schouwende over 't levend feestmaal zit de blanke Poëzij, en 't gemoed vol zoet bewonderen, kijkt en zwijgt en mijmert zij. Zij bewondert 't werk des Heren die, wanneer de Mens daar stond, nieuw geschapen, sprak: "Niet…

Najaarsochtend. Wijd en wijder Wijkt de hemel zilverblauw; Om de morgen blijde glijdt er Door 't nog scheem'rig bos-gebouw, Waar de zon met lichte stijlen Straks de stammen schoren zal, Vogelkwinklen over 't ijle Lover schijnend als kristal. Op de heide drijft een herder Langs het vochtig morgenspoor Vroeg-vergaarde kudde verder In des…

In Brabant aan de grenzen lei een brave grenadier, Bij Louwke in de Gouê Ton, daar was hij in kwartier, De hospes was een gulle vent, bij iedereen gezien, Maar 't beste, wat baas Louwke had, dat was zijn dochter Lien. In Brabant aan de grenzen lei een brave grenadier, Vrouw Louwke tapte van het vat hem menig pintje bier, Zij droeg een muts…

Toen elke zonde tot het eind vervuld was, Toen er geen teer geheim te schennen bleef, Toen elke schaamte schaamteloos onthuld was, Dacht ik: 'Is dit alles, wat ik beleef.'…

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook de distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Flora's zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uw ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten Gele wijn, gist mijn schedel binnen En ik voel mij opgeheven en gestoten Naar de wisseling van een nieuw beginnen. Lachend ligt de wereld, en volkomen Weet ik mij aan al wat leeft verbonden, Wat mij scheidde werd mij afgenomen En ik heb mijzelve teruggevonden. Is nu ene godheid nog van node, Met mijn…

De lucht was geel als gele chrysanthemen - weien goudgroen in fonklende atmosferen - van misten - goudgesmolten horizonnen - door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd. Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel, overal, overal, koninklijk twijfel, twijfelend goud, gouden vertwijfeling. Troonden onz' harten in het gouden duister,…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer. Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de…

O jongling, zie rond u de wereld strekken, zo kleurig in het kwikkend zonnelicht, zo geurig in de frisse morgenwind. Voel 't vruchtbaar leven in haar gronden woelen, en, rustloos stijgend, heen end weder striemen, door veie grond en eik en wiegend gras. Bezie het immer reizend water stromen en vlieten, storten, klaatren, golven, dampen. Aanhoor…

De dag stond stralende, gesponnen klank, De hemel lag, schedel van God, vol wonderen, De zee zette zich om, en goot zich uit, En joeg zich op, en stond, en bolderde. Het was al vreugd', een mild geraas ging uit Van golven, die de castagnetten sloegen, Van wolken, die het zijd gewaad verschoven, Van onzichtbare strijkers door het Ruim. De…

Dronken zat ik onder de amandelboom. Blaren vielen in de plooien van mijn kleed. Ik merkte het niet, Totdat ik opstond en mijn kleed straksloeg, Toen vielen de blaren rondom, Zodat ik mij afvroeg: "Heb ik gebloeid zonder het zelf te weten? Kon ik genieten en heb ik het niet gedaan? Vervloekte wijnroes!" Maar toen ik mijn lome ogen opsloeg…