Zie toe.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
546 't Zijn nog steeds dezelfde klachten,
Voorgeslacht en tijdgenoot
Werken nog met de oude krachten:
Sterken maken zwakken dood.
Voor je naasten moet je leven,
Is het hart maar goed geplaatst;
Ja, zo staat er wel geschreven,
Maar je zelve ben je 't naast.
Eigen haard en eigenliefde
Vragen zorg en overleg;
Wat die levenseisen griefde,…
Bergen
poëzie
2.6 met 7 stemmen
2.162 Nu zien de grote bergen op mij neder.
Ze zijn verwonderd, dat ik al zo lang
Alleen geklommen ben, en half nieuwsgierig,
Half spelend volgt hun oog mijn trage gang.
Nu zien de bergen goedig op mij neder,
Terwijl ik altijd verder, rusteloos
Naar boven klauter naar hun kale toppen.
Niet ongeduldig zijn ze en niet boos
Om mijn vermetelheid;…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.5 met 2 stemmen
1.120 Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken
En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht
Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken,
Uw zachte leden en uw aangezicht.
En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe
poëzie
4.0 met 3 stemmen
4.555 ‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe,
Terwijl mijn lippen op haar lieve lipjes weidden.
De woordjes alle drie, wel klaar en wel bescheiden
Vloeiden mijn oren in, en roerden ('k weet niet hoe)
Al mijn gedachten om, staag malend nimmer moe;
Die 't oor mistrouwden en de woordjes wederleiden.
Dies ik mijn vrouwe bad mij…
Plakkage (Nr 2)
poëzie
4.3 met 3 stemmen
1.073 Ja, so geht es in der Welt
Alles fühlt man sich entgleiten,
Jahre, Haare, Liebe, Geld
Und die grosse Trunkenheiten.
Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern
Waar kraait nu weer de haan?
Want 't is de tweede maal
Dat ik door de welbeminde werd verraân.
Nu zal mijn levenshardheid harder worden
Als ooit te voren;…
NOORDZEE
poëzie
4.0 met 1 stemmen
722 Wie kust er zo driftig der duinen zand?
Wie klotst er zo blij, zo juichend aan 't strand?
Wie geeft er ons zout in het bloed,
En moed in het krachtig gemoed?
Hoezee! dat is de Noordzee!
Hoezee, dat is de Noordzee,
De zee van Nederland!
Wie omsluit in ene heilige band,
België, Nederland, old merry England?
Wie stuurt hun volk de wereld…
NIJMEGEN.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
676 0 stad van licht, met zilver-gouden gloor,
Op 't spieg'lend water, dat, vlak uitgespreid
In nachtvreê, tot ontvangenis bereid,
Uw pijlend glansgetril in zich verloor!
En opwaart slingert zich de straat, waardoor
Geel-rode stippen gloeien; majesteit
Omgeeft het Valkhof, dromend van de tijd
Toen keizer Karel daar zijn rust verkoor.…
AAN MIJN VADER
poëzie
4.3 met 6 stemmen
1.470 (OPDRACHT VAN DE BUNDEL ,POEZY’)
Gunt gij 't, hoog vereerde Vader!
dat een zoon U hulde bied'
met de eerstling van een ader,
die nog ruwe zangen schiet?
Dat bij drie en twintig jaren,
in uw weldaan doorgebracht,
met de galmen van zijn snaren
(ach! hoe min!) te erkennen tracht?
Voor het sterflijk oog verborgen,
richt de Koning van 't…
De vliegende man
poëzie
3.3 met 3 stemmen
727 Norselijk-krommende schroeve
die telkens, in duizelig buitlen,
biedt viervoudig de wind
neigend een nijdige nek:
'k zinge u; en 'k zinge u, o vlerken
die spant als den schoft van een trek-os,
maar die teder en licht
zijt als de vlerk der kapel;
motor, 'k zinge u en ronk
in me-zelf als het dommelig ronken,
('lijk aan de deur van een bie-
korf…
FEBRUARI-MORGEN IN 'T WOUD.
poëzie
3.0 met 2 stemmen
1.756 Wat macht'ge dromer en al-muzikant
En beelder heeft zijn tent weer opgeslagen
En weer betrokken na de winter-dagen?
Of sliep hij toen ook op het barre zand
En in 't nat loof, door koude onaangerand
Of vocht, hij, die het alles kon verdragen:
De koele hoogt', de felle wanhoops-vlagen
Der Onbetembre, haar zo nauw verwant?
En heeft hij haar…
Geboorte
poëzie
4.0 met 1 stemmen
803 Reeds was in haar het afscheidnemen
Begonnen tussen haar hart en het kind,
Misschien zou ze in 't licht als een vreemde
Aanschouwen, die ze in 't donker had bemind.
Zij dacht aan het wonder, dat ze open
Zou wezen en wijd voor leven en dood.
Zij bewoog zich niet meer; maar haar hopen
Op het kind en God was één en was groot.
Later; haar handen…
Plakkage
poëzie
4.2 met 4 stemmen
1.180 Nous sommes les pauvres hommes
Et tout ce que nous sommes,
Et toutes nos âmes,
C'est pourque les belles dames,
Du soir au matin,
En fassent leur festin.
Ed. Dujardin: Les lauriers sont coupés
Ik spoed me om recht
Op tijd te wezen.
‘Ik verwacht
Je om half-acht’,
Heeft zij gezegd.
Ik spoed me, de wind speelt…
Mijmering
poëzie
4.0 met 1 stemmen
765 't Wordt stil - en als een stille droom
Komt de avond om mij heen, -
En zachtjes ga ik dromend aan
De weefstoel van 't verleên.
En zachtjes tel 'k de dagen weer,
Die door mijn vingers gleên -
En dromend zie 'k het dampend dal
Door de' avondschemering heen: -
Daar is dezelfde heuvel waar
De zon vroeger verdween -
Daar zijn dezelfde…
DUISTERE STRATEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen
1.655 Regen zie ik, mist en regen,
grauwe mist en kille regen
En de natte mensen lopen
rustloos op de natte wegen.
D'eeuw'ge veerman in zijn pontje
vaart nog altijd op en neder
Lange schuiten deinen langzaam
en landziekig heen en weder.
'k Hoor een treurig orgel jamm'ren
schorre joden klagend schreeuwen.
Krijsend boven 't grijze water…
DE VOGELS.
poëzie
4.7 met 3 stemmen
1.060 De winter scheert de lustwaranden
En schudt de naakte lindentop:
De vogels slaan aan andere stranden
Het schommelende nestje op;
Maar, waar ze ook elders nederstrijken,
Vergeten doen ze ons nimmermeer -
De winter doet de vogels wijken,
De lente brengt de vogels weer.
Nu laten ons met stil verlangen
De ontvloden ballingen alleen…
Op de oceaan.
poëzie
4.0 met 3 stemmen
699 De zee jacht òp een heir van vlugge kuiven,
Waar zilte zoomen van smaragd in schijnen;
Zij rimplen, rijzen, wentlen en verdwijnen,
In wisslend spel van schittren en verstuiven -
En in de branding van dat stage schuiven,
Laat golf na golf haar donkre diepte deinen, -
Tot indigo en brons in grijs verdwijnen,
Om zilvren kuiven weer omhoog…
Stil van wind.
poëzie
4.0 met 2 stemmen
709 Daar lei een scheepje gemeerd in het Diep.
De wind was ter ruste, het watertje sliep
En 't scheepje moest liggen tot later;
Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf
Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf
In 't klare kristal van het water.
Geputst had de schipper, gegutst had het nat
En gangboord en stuurboord en alles was glad
En…
Gebondenen
poëzie
3.3 met 3 stemmen
652 Vreugd is een vogel die woont
Hoog boven wolken, in 't blauw,
Waar ze op het nest zit getroond,
Voedend haar broedsel met dauw.
Wij, door het leed, in heur tuin,
Worden te sluimren gesust,
Schemer en bladeren bruin
Weven de wade onzer rust.
Soms komt de zon door het grauw,
Wind langs het lover gevleugd,
Dan snakt ons hart in…
De torens
poëzie
4.0 met 2 stemmen
386 Ze rijzen, rijzen, hier en daar verspreid,
de hoge torens in de vlakke velden, -
als baken van gevoel, die wisheid melden
langsheen die duiz'lingwekkende eeuwigheid ...
Hen ziet de zwerver, tot de zon verscheidt,
opdagen, of ze beurtlings hem verzelden.
Wen nacht en stilte en vreemd geruis hem kwelden,
klinkt nog hun stem, die troostend hem…
De bloed'ge strijd om het bezit
poëzie
3.0 met 8 stemmen
1.257 De bloed'ge strijd om het bezit
Is ook een strijd om machtigste geest,
Het bezit van het goud, het wit,
Zweept óp de geest het allermeest.
En 't storten van het mensenbloed,
En 't willen winnen in de gloed
Van staal en vuur, die moorden, doet
De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.…