De wolken spieglen in de zee. Het is geen avond en geen nacht: Geen schijn van zon of maan of ster Vloeit door het hoge koele blauw Achter het windloos vlotte zwerk: Niets glanst in hemel of op aard Dan enkel uw verklaard gezicht. Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de…

Grootmoeder zat in de wagen, En al de kindren erbij: "Ik moet er zelf naartoe gaan, Ik ben de jongste", sprak zij. Haar oudste broer kwam haar tegen, Aan de ingang van zijn woon, Het haar om de kale schedel Gelijk een zilveren kroon. 't Was de speelgenoot van haar kindsheid, Zij zuchtte en zei: "Och Heer!" En hij hielp ze van de wagen…

De lent verschijnt, de doren bloeit. En haag en hegge fluistren, De roze bot, de zonne gloeit - De liefde is niet te kluistren. Ze kwam als sluwe hartedief Bij nacht tot ons getogen. Nu lonkt ze alom als madelief Uit duizend blanke ogen. Er is geen struik, geen kronkelbos, Ze zit er in verscholen, En spreidt er mild en mollig mos, En…

Het leven is een krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaarts dragen. Men tuimelt wel, en wonden krijgt men dikwijls, dichte en diepe… ‘t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt, of hem de dood beliepe! Het leven is… geen vrede alhier, geen wapenstilstand vragen: het leven is de Kruisbanier…

Zoals een zaadpluis door een spinragdraad, De glinst'rende door 't glinst'rende gevangen, Een korte poos stil trillende blijft hangen, En dan langs lucht'ge helling opwaarts gaat, Zo kleeft de mensenziel zich vol verlangen Aan ijle broosheid van geluk, en haat De vlaag van 't lot, die stuk het spinsel slaat En voort haar jaagt tot nooit…

Wijker Bijtje, die bij ’t Beekje Nestelt, en geeft menig steekje Die uw honig komt te dicht; Wakker Nimfje, die zo klaartjes Met uw oogjes op de blaartjes Flikkert, blikkert, straalt, en licht; Zeg mij, meisje, die zo netjes Poezelachtig zijt, en vetjes, Levend, helder, wel gedaan; Waar van moog je zo wel tieren, Daar al d'andere, arme dieren…

De maan loopt door de wolken, Zo zachtjes en zo snel; De kindren komen buiten, "O, knaapje, ziet ge 't wel?" Toen stak het kleine knaapje Naar haar zijne armkens uit, En wou het maantje hebben, En weende en schreide luid. "Ik kan het u niet geven: O, zo ge later, kind, Ook 't levensheil wou hebben, Dat men op aard niet vindt,…

De Springhengst in de klaverwei Is in zijn amourettes vrij, De kater ’s nachts op ’t hellend dak Een gade zich kiest op zijn gemak De wakkere haan steekt nooit zijn neus Dan in het kipje van zijn keus, Terwijl de weegluis aan de wand Slechts Haar zijn woord en hart verpandt Wier beeld, als hij de sterfling beet, Zijn borst van wellust hijgen…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

Wie is morgen jarig? - Ik! O! wat ben ik in mijn schik: Maatje was nooit karig; En gewis zal 't morgen weer, Feest hier zijn ter mijner eer. Morgen ben ik jarig. Keetje en mietje zijn genood, En mijn nichtje Betje, Zie, dat geeft, met Klaartje en mij, En de kleine Suze er bij, Al een heel saletje. En dan vinden wij voorwaar…

De wind waait hoog en kent de mensen niet! Hoog wil ik stijgen in de Noordenwind, Boven 't gerucht van stemmen - boven 't licht Der volle straten en de druk der mensen. Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij - Dat er geen liefde en lachen voor mij is, Geen zachtheid en geen weemoed en geen lust. 'k Wil eenzaam stijgen met de Noordenwind…

Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen... - Waarom uw avondlijke vreê bevuild met slijk van derf verleden, o Geheugen? Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken... - Waarom, waarom uw beeltenis…

De hanen melden de dag, als zij immer deden. Gisteren woedde de slag, gisteren heerste de vrede... De hanen melden de dag. De hanen riepen het licht over de wereld uit, toen het doofde in een aangezicht donker van aarde en kruit. De hanen weten niet hoe rood de morgen is, die hun eeuwen oud lied krijst door de duisternis. De hanen melden…

'k Zag dieven uit mijn huis met zak en pakken gaan. Ik volgde ze wat ras en sprak ze zoetjes aan. 'k Zei, mannen, met verlof, wilt gij mij wel eens tonen, dewijl ge mij verhuist, waar ik omtrent ga wonen?…

Versgevelde abelenbomen liggen langs de grachten heen, die de oude zandweg zomen, hoofd en armen afgesneên. Sterke stammen, kon dat wezen, gij, die, op en in de grond, met uw voeten vastgevezen, vamen diep, ondelgbaar, stondt? Gij, die 't zwaar geweld der winden, kreunende, op uw kruinen droegt; die zo lang…

In ’t bloeiend loofprieel zit ik alleen En drink, verlangend naar een kameraad, – Is geen nabij, die met mij drinken wil? Daar komt de maan en groet mij als een vriend En nog een derde duikt daar op: mijn schaduw! Mijn schaduw en de maan! Bij God, twee stille Gezellen – en geen droppel drinken zij! Mijn schaduwbeeld beweegt zich zoals ik,…

'Leven is goed', en zijn wij tachtig jaar, wij doen geen afstand van ons duur verleden, koel is de schaduw van het leed geleden, en zacht de wijsheid over 't oud misbaar. Dan juist zij onze hemel glad en klaar, een schoongewreven spiegel van dit heden, lachend bij onze ruggelingse schreden, naar welke zuidpool of welke evenaar? Wij gaan…

Lente, de blonde, Winter en zomer, Najaar, de dromer, Innig verbonden Dansen hun ronde. Al de bezonde, Zwellende kelken, 't Rijpen, verwelken, Elk heeft zijn stonde In deze ronde. Wanneer de monden Van deze teersten Lachten zij 't eerste? Wanneer begon de Dans in het ronde? Aan welke wonde Zullen zij sterven,…

O kom met mij in de lentenacht! Kom dwalen over de bloemenwei - de roze sluimert, de sterre lacht, in stille dromen wasemt de hei. O kom met mij in de lentenacht! Het leeft, en het hijgt en het mint daar al! De loveren lispelen, het windje smacht, en donkere wegelen lokken door 't dal. O kom met mij in de lentenacht! De heuvel glimt in…

'k Dacht dat ik eens zijn bruid zou wezen, ik heb zijn naam in droom zo vaak gelezen, waaronder dan de mijne stond; ik was zijn vrouw - zodat ik nauw begrijpen kan, dat hij nu is een vreemde man die kust een andre mond. Ik heb de kaarten opgenomen, wat hij verbood, maar in mijn nood wil 'k weten of hij terug zal komen - zij zeggen niet…