Gedichten

gedicht (nr. 2.951):

Herfst en Allerzielen

Het is weer herfst en Allerzielen
wij leggen bloemen over grijze zerken
voor zij die ons met veel pijn ontvielen
en nu eeuwig rusten onder hoge berken.

Tussen engelenkopjes en gedachtenissen
lezen wij namen die met ons zijn verwant
en doorheen de stille tranen die wij wissen
geven wij de roos van liefde uit onze hand.

Herinneringen komen sterk tot leven
soms van heel ver of nog van dichtbij
dankbaar om wat zij ons hebben gegeven
blijven ze innig verder leven aan onze zij.

In kaarsjes die voor hun herdenking branden
zoeken wij bij U om troost, steun en licht
goede Vader, hun naam staat in uw handen
geef aan hun dood een nieuw gezicht!