inloggen

Gedichten

netgedicht (nr. 3.315):

Uilen van Minerva

De uilen van Minerva zitten luid te krassen,
er wordt een nieuwsrubriek aangeklaagd,
Want zonder het bericht aan te passen,
werd daar de vogelhouder weer eens belaagd.

Hem werden woorden in de mond gelegd,
door slechte luisteraars niet goed begrepen,
de boreale spreker had het echt niet gezegd,
het verdunde volk had hem weer afgeknepen.

Vogellaars, steek'm geen riem onder 't hart,
gedenk de woorden die Zwarte Piet ons riep:
wie zoet is krijgt lekkers, de stouterds de gard.

Ik weet dat ik onze rechtspraak kan vertrouwen
en ook al steunt u de vogellaar in het geniep,
hier trekt Vrouwe Justitia nog vol aan de touwen.

Schrijver: Ruurd van der Weij Fortin, 23 februari 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 356

Er zijn nog geen reacties op deze inzending. Schrijf de eerste reactie!

reageer Geef je reactie op deze inzending: