Diepe wateren
De dank uit mijn hart kwam van diepere gronden,
waarover fluitende, nee, zingende vleugels
de aardsheid, met deze goddelijke teugels,
verdiepte naar eeuwlijk verstrijkende stonden.
Geschonden zijn onzichtbaar verstofte zegels,
waar wij onder verblindende stralen vonden
naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden
in leegte van de ruimtelijkheid der regels,
terwijl paden voerden langs dunne verheugens,
drangen dieper in een vragenmoeras stonden,
handen en voeten aan onderscheid ons bonden,
steeds minder wij het uitzicht geloven konden,
vermoedens in wild snikkende schreeuwen mondden,
waarheid het oude licht bluste in mijn leugens.
Geplaatst in de categorie: liefde
maar ja ik laat wel wat van me horen een keer, ik zet een paar van mijn gedichten namelijk op internet
ik heb er 60 cool heh :-)
je kunt iets leukere gedichten maken.
Op de vol-talig schaal is dit gedicht nog zelfs gemiddeld.
Zal tzt iets eenvoudigers op het net zetten.