Netgedichten

netgedicht (nr. 12.083):

Ode aan Pachelbel (en zijn canon)

Antieke broederschap echoot
dwars doorheen de aderen
van deze hartverbonden muren

Geen klank kan klinken
zoals deze
de regen doet verdrinken
in haar gebrek aan
Romantische melancholie

Uw perpetuum mobile blijft
kloppen
en straalt ingetogen de
eenzaamheid vaarwel

Ach buien op de achtergrond
sputter pruttel en val nu maar
ik heb het knus en warm
binnenin