Netgedichten

netgedicht (nr. 14.296):

Weerzien

samen op de roltrap
kwart over zeven
wijde broek verhult
je manke been
arm in een mitella

zwarte haren kleuren
vele tinten grijs
breekbaar, gebroken
staren blikken in de verte
waar zij eenzame leegte
vullen met hoop

al mijn vragen kennen
slechts één antwoord
‘oorlog’, zeg je
nauwelijks verstaanbaar
snijdt ijzige wind woorden af
volgt de reis in stilte naar omhoog

plots voel ik je hand
die warmte doet verlangen
mij om genegenheid smeekt
wil leven in het heden

ik kijk naar jou
zonder werkelijk te zien
en verdwaal in herinneringen
waar ooit de taal der liefde sprak