Netgedichten

netgedicht (nr. 15.231):

Niets is hem te veel

Hij is apart, want niets is hem te veel:
hij wil z'n handen uit de mouwen steken.
Een poging is helaas vergeefs gebleken.
Enorme ledigheid is nu z'n deel.

Gelukkig kan-ie leven van z'n rente.
Hij zit niet met z'n handen in het haar.
Het louter nietsdoen vindt-ie echter naar:
het is beslist geen dolce far niente.

De oorzaak was een tochtje op de fiets
in combinatie met een dode hoek:
in één klap was z'n levensvreugde zoek
en wat-ie slechts verrichten kan is niets.

Dit niets is hem te veel. Men heeft erbarmen
met deze invalide zonder armen.