Vroeger.

ik weet nog moeder
vroeger
als ik de slaap niet vatten kon
omdat de regen aan de ramen ruiste
de avond door de kamer liep
dat jij kwam zitten
bij mij
en zacht een liedje zong
totdat de slaap begon
te knagen aan mijn ogen
en dat heel traag een droom
uit klanken steeg
die ik nu nog kan horen
wanneer de regen ruist
en het mij lijkt of jij weer zit
bij mij
zo vol van troost
zo vol van mededogen.

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/pierrevanlaeken

Schrijver: Pierre Van Laeken, 31 mei 2007

pierre.van.laekentelenet.be

Vroeger mededogen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 5 stemmen 387