Netgedichten

netgedicht (nr. 17.560):

Ik poets de plaat

er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld

gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist breuken steeds weer te lijmen

nu ze eindelijk is uitgemoeid
poets ik al onze grijsgedraaide platen
en strijk haar kukident in de groeven

gelukkig zat er toch al geen
muziek meer in de liefde