Netgedichten

netgedicht (nr. 18.627):

Geen encore

De kelk van het lege glas
Waarvan de rand bedrukt is
Met jouw gebarsten rode maan
Lijkt te zweven boven
De verlaten tafel
En weerspiegelt het roodgekleurde mes
In een tableau vivant
Terwijl verwrongen gezichten
Zich zwijgend met afkeuring distantiëren
Van jouw en mijn lichaam.

Bevroren noten
Gespeeld door de verkrampte ledematen
Van een goedkope pianist
Leggen de laatste hand
Aan een stervende climax
Waar jouw partij werd uitgesneden
En ik mijzelf de hoofdrol toemeet
Waarna het langzaam en te laat
Binnenstromende blauw
Het cliché met stomheid bevestigt.

Vanavond

Geen encore.