inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 18.694):

De schoonheid van het vergeten

De treurige klanken van de viool
De lage stem, zangerig vertellend over spijt
Ooit was datgene dat haar ter ore kwam genoeg
Om haar te overweldigen met een duister gevoel

Was het om iets wat ze had gedaan
Of juist had nagelaten
Op een leeftijd waarop zorgen ver weg leken
Verplichtingen schaars en liefde simpel waren

Melodie en tekst vormden een verstikkende verwijzing
Naar een herinnering aan een verkeerde beslissing
Nooit zou het kunnen worden rechtgezet
Nooit zou dit gevoel vervagen

Of toch? De radio speelt het oude liedje
Ze veert op, evenals die akelige emotie van weleer
Maar anders deze keer
Vergeten waar het naar verwees

Hoe eng het soms kan zijn
Dat mooie herinneringen langzaamaan vervagen
Zo dankbaar was ze
Dat anderen zomaar ophouden te bestaan

Schrijver: Margriet Boonstra, 6 januari 2008


Geplaatst in de categorie: spijt

2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.482

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)