Netgedichten

netgedicht (nr. 20.341):

vrijheid

terwijl ik in de verte staar
verdwijn ik in de leegte
het leven raast mij reeds voorbij
geen tijd om na te denken

keuzes maken valt mij zwaar
geen hulp kan ik verdragen
ik wil het eenmaal zel'uf doen
geen ander te verwijten

vrijheid is mijn grootste wens
en niets mag mij verstikken
of ik dit ooit vinden zal
het lot zal het beslissen