Netgedichten

netgedicht (nr. 20.494):

Tijdzwerver

Hij zat daar bij de bloemist op het bordes
een kist voor zijn voeten en een kater
onder de kin. Een halve zool dacht ik
een verschoppeling, slaaf van de fles.

Hij schrok op uit zijn misère begon
hartstochtelijk te blèren gelijk Minoes
de altijd krolse poes van frau Marloes.
Je weet wel, die zo hard gillen kon

dat vader vloekend zijn bed uit schoot
en dampend onder haar balkon
die vermaarde serenade ten gehore bracht

-Dat zij van adel leek in klederdracht
maar satan bleek in nachtjapon.-
steevast begeleid door die kat z’n viool