Netgedichten

netgedicht (nr. 21.998):

Duivelsveld

Geen schout had haar weerhouden
onverketterd hier te zijn
zo waar de waag gesproken had
met goddelijk gezag

Zo was de dag begonnen
toen het volliep op het plein
waar niemand nog verbaasd keek
toen het vuur de hemel zag

Het recht had zich bezonnen
met de zoetste klare wijn
terwijl een cerubijn gekweld
nog maande in beklag

Toch brandde ze als hel
waarna gehaast de chirurgijn
haar laatste as verstrooide
op het duivelsveld die dag