Netgedichten

netgedicht (nr. 22.147):

Hoedje

Haastig zag ik haar daar rennen
met de tijd die zij verbeet
alleen zag zij niet vanzelf
dat daar ook lijn elf reed

Hard werd zij door hem gegrepen
in haar onbegrepen vaart
waarna zij toen met haar hoedje
op de stoep lag -van de kaart

Alle mensen stonden innig
dik in rijen om haar heen
want haar pose was kunstzinnig
dat zag iedereen meteen

En zij gooiden in haar hoedje
dat zo leuk stond opgesteld
vol bewondering en gretig
al hun laatste wisselgeld

Daarna dankte ik de mensen
en hield ik het voor gezien
greep in buiging snel haar hoedje
en verdween toen met lijn tien