angstvallig

de nevel van mijn droom besprenkeld de echtheid
samen geknepen tussen wie of wat ik eigenlijk ben
soms schuilt echtheid in zorgeloosheid
bewust verdrongen, fantaseer ik de angstvallige liefde

het verlangen naar een periode die als een spiegel fungeert
liefde weerspiegelt die aan elkaar geregen bleek te zijn
reeds haperde dit eenzame hart dat werd misbruikt
ik dacht dat ik je verstond,niets is minder waar

ik tref mezelf in mijn gemoed in een verdwaalde hartstocht
die jaren lang op het ritme van mijn hart mee danste
de catastrofe van een dwaas verzonken in zilte tranen
een angst die niet lang duurde

Zie ook: http://gedichtenklaes.blogeiland.nl/

Schrijver: klaes, 3 september 2008

k.dijkstra21chello.nl

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 22 stemmen 1.234