Netgedichten

netgedicht (nr. 22.223):

Amazone in de Bosjes van Poot

Zij slaapt in het gras op open veld
Haar huid glinstert van morgendauw
Zij heeft geen last meer van de kou
Een speer trof haar met vol geweld

De haren bewegen als gras in de wind
nagels groeien uren natuurlijk door
Vogels beginnen weer hun ochtendkoor
dat geen gehoor in haar oren vindt

De geliefde moet vergeefs wachten
de stem gebroken, van smart verstomd
koud zal het zijn in eenzame nachten

Ogen open weerspiegelen de blauwe lucht
Handen liggen ontspannen, licht gekromd
Mond halfopen van de laatste zucht