Netgedichten

netgedicht (nr. 24.072):

Samen uit

Een huw'lijksreizend muzikant
gaat trekken naar Lugano.
Hij houdt z'n bruidje aan de hand
en ook z'n trekpiano.

Hij trekt 'r naar zich toe en lacht:
'O schatje van m'n dromen,
we zullen in de huw'lijksnacht
aan onze trekken komen.'

Hij trekt helaas niet veel publiek,
te moede van het huwen.
Het blonde bruidje heeft kritiek
en zegt 'm: 'Ga dan duwen!'

Hij trekt meteen een kwade smoel
en zegt: 'Jij stomme griet,
begrijp je niet, hoe ik me voel?
Verdomd, dit trek ik niet!'

Nu kijkt-ie zwart en trekt wit weg.
Hij lijkt niet goed bij zinnen
en gaat terstond na deze pech
z'n scheidingsreis beginnen.