Netgedichten

netgedicht (nr. 24.516):

Het model van zijn dromen!

Een schilder uit Lisse - een gekke -
had laatst in z'n voortuin een bekken
als vijver onthuld,
niet met water gevuld,
maar met verf om de aandacht te trekken.

Een schoonheid deed stug, toen de schilder
haar aansprak op 't feest, want hij wilde 'r
vereeuwigen, maar
ze vond naakt een bezwaar.
Door het loon dat-ie bood werd ze milder.

Toen zij bij hem stond te poseren,
zei hij tegen haar: 'Doe je kleren
nu toch maar weer aan
en je hoeft niet te staan.
Neem die stoel. Ik zal jou portretteren.'

Ze wou weg uit z'n woning in Lisse.
'Hoe kón ik me toch zo vergissen?'
besefte hij somber,
'k Heb niet genoeg omber:
ontzettend bemoedervlekt is ze!'

De voordeur deed hij voor d'r open,
toen zij van 'm weg wilde lopen.
Ze viel op z'n erf
in de vijver met verf
en ze bleek na geborrel verzopen.

De kunstenaar voelt zich genomen:
eens was ze de vrouw van z'n dromen.
Nu heeft-ie berouw,
daar het lijf van de vrouw
niet zo goed uit de verf is gekomen.