Netgedichten

netgedicht (nr. 25.210):

Sportheld

Soms waren het tot dure restaurants verbouwde forten
maar vaker nog die leuke kroegjes aan de boulevard
waar desperaat mijn lijf, gestaag op weg naar de brancard,
mij tevergeefs vermaande middels darmen en consorten.

Dat was de tijd dat het mij niet kon schelen wat er schortte
aan wat ik inhaleerde, opvrat, leegzoop - geen gevaar
leek mij reëel aanwezig. Ik was graag de gijzelaar
van wat men maar op borden en in glazen wilde storten.

Totdat mijn kleine deeltjes toegang kregen tot retorten.
Wat ik niet wou geloven toen ik jong was bleek echt waar!
Ze zien me regelmatig nu, de strakkere cohorten

hun blikken op oneindig; ik doe net als zij en staar
naar onbestemde verten. Daar wacht mijn bewonderaar
die mij beschouwt als held en zwijgt van vroegere tekorten.

© Hannelly