Netgedichten

netgedicht (nr. 26.010):

Onzichtbare muren

Voorbij de Brandenburger Tor
zucht ik een zee
betonnen blokken
voor diegenen die er naamloos
ooit ten onder zijn gegaan
in een doolhof zonder muren
zonder ogen
zonder hart

Met de stilte rondom mij
ben ik bij hen - het is 4 mei

De stad wiegt zachtjes
op de tranen
die de tijd er heeft vergoten
en ik denk van lieverlee
aan hen - en Joachim P.

Hij raasde jaren later
met vrouw - twee kleine kinderen
in een vrachtwagen
door een gat in de muur
van de Friedrichstrasse
zijn hart liet zich niet delen
hij was pas 32 jaar

Onvrijheid draagt altijd een gezicht
altijd een verhaal
altijd een naam
ook als muren er onzichtbaar zijn

Ik zucht
en twijfel aan de vrijheid
die vanzelfsprekend wordt geleefd
maar misschien is het ook beter zo

Ik weet het niet
ik ben een kind van de bevrijding
geboren op 5 mei

Het regent
Unter den Linden

Het regent
overal