Netgedichten

netgedicht (nr. 29.800):

Sneeuwpret

Oma reed ons arrensleetje
met een rotgang naar beneden
om te landen na twee schreeuwen
en een stuiter in haar nek
voor de koek en zopie tent
waar zij mijn opa had ontweken
die zijn tanden niet zag vallen
na zijn gekke bekken trek

En zo zochten wij daar samen
met zijn allen wat bescheten
naar de bijters van mijn opa
in de sneeuw voor het verrek
totdat mijn vader opgewonden
zei dat hij ze ongeschonden
met een grijns had teruggevonden
in zijn erwtensoep met spek