Netgedichten

netgedicht (nr. 31.645):

Ochtend kus

met nog wat kreukels op haar wangen
van het kussen dat zo heerlijk opgerold
onder haar hoofd lag
wordt ze wakker
juist op het moment dat de nacht
zich vol overgave geeft
aan de nieuwe lentemorgen

de vrouw ze knippert nog slaapdronken
rekt zich uit
haar haren nog wat verward
de poes aan het voeteneind rekt mee
een grote gaap en roets
verdwijnt die met opgeheven staart
richting etensbak
waar blote voeten hem volgen
de dag begint…….

buiten wacht de zee
het strand de lange wandeling
en de eindeloze horizon
gretig legt ze haar oor te luisteren
bij het open venster
vogels kwetteren
de nieuwe morgen fluistert beloftevol