Netgedichten

netgedicht (nr. 34.048):

Toen, het dal

Toen het dal
Ik verloor mijn weg
en hervond hem
tussen de wateren
en bossen
tussen de velen paden
strek ik me uit
en kijk omlaag
over het dal

Het uitzicht
ligt smetteloos voor me
onwetend wat er verder
voor me ligt
ben ik nu
zoals ik geloof
dat ik nou eenmaal ben

Toen het dal
De muren
waarin ik vastgeketend zat
liggen ergens
daar in het dal
afgebrokkeld
in het bestaan van een reünie
tussen de brokstukken van mijzelf