Netgedichten

netgedicht (nr. 34.287):

idioten

idioten

het ging niet om leven of dood
de waarheid lag tussen stenen het had een lichaam
dat elke dag in de spiegel stond
alleen was het kaal en er kwamen bomen uit de holtes
haar huid was van leer

een vriend vertelde dat het door de herfst kwam
raaskallen
maar het was er nog
we lachten op sterven na
is geen andere mogelijkheid

waarom bomen

hij zei als het vogels waren sprak je lente
ik knikte en stak een sigaret op
we rookten en zwegen
wisten genoeg