Netgedichten

netgedicht (nr. 37.034):

Coen Moulijn

Veel juichen kan het niet, ’t altijd trouwe legioen
in deze barre tijden, waar ’t eigen net vaak bolt
en hersens malen over hoe de bal weer rolt
en hoe het vroeger anders was met onze Coen:

Dreigt binnendoor, gaat buitenom, de linkerschoen
zet voor en Van der Gijp kopt in… en Coentje dolt
alwéér de rechtsback gek, wiens bloed zo stolt
dat hij slechts één ding moeiteloos kan doen:

Hij buigt ’t arme hoofd, de kleffe handen klappen
Zijn ogen zijn verzwikt door elke schijnbeweging
Het lichaam krom, omdat hij steeds maar meeging

Het legioen ontbeert die visuele voetbalgrappen
en d’effectieve voorzet die men al eeuwen mist
én binnendoor én buitenom ging traag zijn kist