voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.630):

Grote Mensen

Grote mensen zijn vergeten
waarom wolken vlinders waren
witte vleugels aan de hemel
fladderend in zomerzon
waarom de wind ze had gemaakt
tot ze als sprookjes over dreven
waarom wind ze had gemaakt
zoals een kind ze had getekend

Met een pluizenbol, een zilvermeeuw
een vlieger die bleef zweven
blote voeten liepen sneller
als de wind je dragen kon
grote mensen zijn vergeten
hoe het was om voor heel even
een ballon weer vast te houden
zoals kinderen dat deden

Hoe het was om uit verlangen
iets van dromen mee te vangen
met een draadje naar de hemel
die je zelf zo verzon
hoe het was om - nog zo klein
te weten wat je niet kon weten
zoals wolkenvlinders wisten
grote mensen zijn vergeten

Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: jan haak, 12 april 2011

Geplaatst in de categorie: kinderen

1
2
3
4
5

4.1 met 14 stemmen

2.375

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

danny, 11 jaar geleden

leuk alida

mara, 14 jaar geleden

Zo herkenbaar.
Ik koester het kind in mijzelf.

gerhard burgers, 14 jaar geleden

Klasse met een grote K Jan, toevallig ben je ook over wolken aan het schrijven althans ze komen er toch in voor!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Hoog vliegen naar de zon, dromen met de neus in de wind. Prachtig!

Wee, 14 jaar geleden

Práchtig!

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Prachtig gedicht!

annabel, 14 jaar geleden

Dit gedicht staat en heeft tegelijkertijd vleugels, Jan. Heerlijk om te lezen.

wietewuiten, 14 jaar geleden

als toon hermans dit nog eens kon zingen... jeugd als zonnestraal, met melancholie...

elze, 14 jaar geleden

Jan, mijn jeugd heeft de vlieger en de schommel gemist, maar na dit gedicht voel de euforie van mijn gemis, dank

Alida, 14 jaar geleden

Wat jammer toch Jan, dat grote mensen zoiets vergeten.
Prachtig gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: