Netgedichten

netgedicht (nr. 40.284):

vroeger en later

toen…. liet ik eindelijk los
al wat ik verloren wist
al wat diep verborgen was
alles wat ik had gemist

toen…. liet ik eindelijk toe
alles wat ik niet zal zijn
alles wat voor altijd is
de wortel van de pijn

terwijl dit woeden wat bedaarde
groeiden hart en ziel en geest
tot een warmer wijzer wezen
door het leven enigszins verweesd

met rijpe rijke kleurschakering
is dit alles stilaan ingeweven
in een waar en wonderlijk weefpatroon
van vroeger en later leven