Netgedichten

netgedicht (nr. 40.527):

septembergedachten

is het ‘t vallend dwarrelend
blad dat me somber maakt?
zijn het de kleuren geel bruin rood
of is het de geur
van verschralend blad
dat me zo weemoedig stemt?

met ieder blad of iedere noot
die naar beneden valt of rolt
raak ook ik iets kwijt
ik sterf mee, verlies iets van mezelf
soms wil ik het verliezen
maar meestal niet

houd ik het liever zelf
tot de volgende lente
koester ik het in mijn hart
en wat dan… zeg het me
bloei ik dan ook weer op
tegelijk met jou?

vreemd, dit alles
want tegelijkertijd
ben ik vervuld met
een diepe stilte
voel ik me reuze klein
tussen deze grootste pracht