Netgedichten

netgedicht (nr. 41.880):

BOOTVLUCHTELING (4)

Hij houdt het meisje stevig vast
Hij vindt de weg wel naar de stad
Maar is snel moe en afgemat
En wordt op hoongelach vergast

Na uren zijn z’n sloffen nat
Maar hij herkent de oude buurt
De bank waarop als toegestuurd
Door God de vriend met wie hij at

Hij leerde hem het woord goodbye
Hij groet hem met een brede zwaai
Maar dan, een auto, een zwart gat

En bloed en even verderop
Het meisje van hem weggerold
De blanke man komt aangehold

Hij pakt de oude speelgoedpop
Linh glimlacht, slaat zijn ogen op