Netgedichten

netgedicht (nr. 42.500):

Vurige dans

Het was nogal koud door de sneeuwval:
er kleumde een sneeuwvlokjestweetal,
waarvan er één zei:
'ga eens dansen met mij!'
- En meteen ging het stel naar een sneeuwbal.

Met ijsbloemen nog op de ramen
was 't koud, toen de vlokjes er kwamen.
Elkander omarmen
kon beiden verwarmen.
Al dansende smolten ze samen.

Ze hadden het niet durven hopen:
ze dansten zo nat, dat ze dropen,
waarna 't op de maat
van een gloeiende plaat
met een sisser nog af is gelopen.