Netgedichten

netgedicht (nr. 42.948):

Het sneeuwbaleffect

De sneeuw plakt goed in onze straat, dus Fritsje Dietz
gooit 'n sneeuwbal naar z'n vader, die op de fiets
- met een voor z'n zoontje leuk gebaar, zo te zien -
even slingert en wat naar links zwenkt bovendien,
waardoor een vader juist passerende Ford Datsun
verplicht wordt tot nog wat mallere fratsen,
vlak voor de vrachttruck van Grindhandel Oomen,
die gelukkig 'n botsing nog net kan voorkomen
door ter hoogte van Café-biljard 'De 3 Ballen'
meteen naar rechts het trottoir op te knallen,
waar toevallig 'n stel kinderen staan, met 'n sleetje...

Zulke dingen kunnen gebeuren, dat weet je.

Vier kinderen, in de leeftijd van 6 tot 10,
zoals we de andere dag in de krant konden zien.
Waarbij ook 'n neefje van de kleine Frits
en twee meisjes uit één gezin, van Korebrits.

Volgens de krant zou Fritsje hebben gezegd,
dat hij niet had gegooid, tenminste niet écht.
Hij zou maar gedaan hebben alsóf. En dat
hij niet eens 'n sneeuwbal in z'n handen hád!

Jullie hebben 'sneeuwbaleffect', dat grotemensenwoord,
misschien nooit helemaal begrepen, alleen van gehoord,
maar nu gelezen hoe dit soms uit niets kan ontstaan.
En daarom raad ik jullie, in álle jaargetijden, aan:

Kinderen, gooi toch nooit niets
naar mensen op de fiets.