Netgedichten

netgedicht (nr. 45.498):

Tranendal

tranen druppelen
in het zand
ze roepen mij
stil te staan

ze druipen
waar ze blijven
glijden
daar bedwelmen

mijn vergeven huid
die innig vraagt
naar tedere momenten
van ons samen zijn

tranen fluisteren
de dagen
de klanken
meedogenloos

vertel mij hoe
ik kringen
in water
moet buigen

geef mij
hoe ik
mijn stroom
moet stoppen

van tranen
in het zand