Netgedichten

netgedicht (nr. 46.667):

Medicijn ?

Je kijkt me aan met
een mistroostige blik,
in ademnood lijkt
je de dorst doorgeslikt
uit dromenloze vaten en
dreigt de laatste slok
je te verstikken.

Handen om de
wederzijdse keel,
los van het doel niet
overeenkomstig
het gelijke brood
te willen delen,
ideeën niet reëel.

Deze worsteling mag
je vrezen, droefenis
die uit een roes de
wonden laat genezen uit
littekens die je schept.

Daarin blijkt de droes
niet zoals ze is, houvast
als medicijn is wat je hebt
geteld om de wereld in breder
perspectief te beschouwen,
verlossing van de last om
zonder gemis te rouwen?