Netgedichten

netgedicht (nr. 46.797):

Badwater

Met de hond op pad naar zijn
favoriete plas met mijn ongrijpbare
ideeën vooruit en ik werp ze in
het meer, mijn trouwgezel springt
ze na, terwijl ik in de blubber sta.

Hij schudt de modder en de druppels van
z’n huid, ik schudt het hoofd maar de
gronderige gedachten willen er niet uit,
door de polder over akkers, in het riet
fluiten zwarte kraaien maar ik zie ze niet.

Gedompeld in een droom en badwater
wordt ik wakker, de hond kijkt vol meelij
op me neer, schudt de kop en werpt mij
een reddingsboei waarmee de stop uit de
afvoer wordt getrokken en ik terugvloei
naar de realiteit, ik belees z’n ogen
dat ik ben gewogen en wat hij denkt:
Ach, wat ben je toch een stakker.