Netgedichten

netgedicht (nr. 48.914):

Energie...

Wolken drijven voorbij,
haar dijen zacht bestemd
voor mij als de zon en de maan...
En wij laten ons gaan.

Zonnestralen over onze lichamen
omringd door rode rozen en ook
boterbloemen, terwijl insecten om
ons heen zoemen.

Maar onverdroten geven wij ons aan
elkaar over en strelen hartstochtelijk
elkanders huid.
Het riet langs de sloot wuift op de
achtergrond en ik zoen jou op je
rode mond.

Met je borsten deels ontbloot en
je ogen half open, half gesloten
wordt hier op aard een dierbaar
plekje met zon overgoten.