Netgedichten

netgedicht (nr. 50.615):

Alphaman

De alphaman mag van zijn troon
Hij zit er al veel te lang
Zijn wil voor alles is te groot
Grijp de teugels, omarm het bange
Het kleine is niet anders
De leidsels liegen niet
De schaduw van het goede
Is niet gevangen
Het ligt in de moederschoot
De kinderen dragen
Hun eigen verlangen
Brengen zichzelf waar ze kunnen
Verlangen naar grenzen
Waar ze buiten kunnen
Omvorm de grenzen
Tot waar ze lichtend zijn
Aan het stille verlangen
Langzaam groot te zijn