Gerijpt en zuur.

Steeds sneller gevangen in
de jaren sluipt de melancholie
door de versleten vingers
de ziel raakt zwanger van een
ongeëvenaarde zachtheid

De gouden tonen vloeien weg
de oude troubadour wedijvert
met z’n melodie, geroofd uit tijd
en zinnen en zwijgt in het beminnen

Wikkelt zich het zwart fluweel van
de naderende nacht, huivert In de
vracht van een vlakkere kaars, torst
het borstbeeld
van zijn vertraagde werkelijkheid

Bloedend uit de poriën van de strijd,
die niet te winnen is valt de vrucht
uit de bron van de stilte, gerijpt
en zuur, hoeft niets te duchten
hij vlucht in het mooiste uur.

Gerijpt en zuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 98