Netgedichten

netgedicht (nr. 53.810):

TAFELTJE DEK-JE....

Mijn lentes
zijn gevuld
met zang
van merel,lijster
.....vink en mees

Het zijn kille winters
die ik vrees
hun stille afwezigheid
in tuinen,langs bermen

Het zijn m'n oren
die ik wijd open zet
zo ook mijn hart
bij klanken van voorjaar

Hoeveel herfsten....
dalen vogels neer
om zich te voeden
aan het rood van bessen?

Niet alleen,een paar?
met meer dan zessen?
vinden ze
in dit struikgewas:

deze gedekte tafel
gunnen....
doe ik hen
van harte.