Netgedichten

netgedicht (nr. 56.995):

Voordat

Voordat zich alles heeft verwijderd en in vergetelheid geraakt
En de tijd versluiert wat ik in stilte heb bewaakt
Laat mij nog eenmaal spreken van wat ooit was
Een leed dat moest genezen maar nooit geheel genas

Voordat de tijd, die wrede heerser, de herinnering verdrijft
En wat ik voor jouw voelde niet langer meer beklijft
Voordat ik alles meeneem in een eenzaam graf
En niemand ooit zal weten hoeveel ik om jou gaf

Voordat dit alles is voltooid verleden
Laat mij nog eens getuigen hoezeer ik heb geleden
En spreken van een liefde die kennelijk niet kon
Een liefde die ten einde kwam voordat ze echt begon

Nadat nu al die jaren zijn vervlogen
En weinig nog resteert van wat ooit is geweest
Staat mij nog een beeld meer dan helder voor de geest
Jouw onverwachte binnenkomst, je blik, je roodomrande ogen

Nooit zal ik vergeten die namiddag in Mei
Ik had het kunnen weten, ogen die niet logen
Die laatste woorden, het moet gezegd, vol spijt en mededogen
Ik stop ermee, het is voorbij!