Mist
En dan is er mist
je ziet
nog net een hand
voor ogen
Mist kent
geen mededogen
het komt plots
je mist zicht
Duur komt
het je te staan
als 'witte wieven'
je de weg versperren
Geen enkel gedicht
mantra noch wachtwoord
doet hen wijken
ze blijven-hologig-naar je kijken
Gesluierd, gehuld
in witte gewaden
ze wenken, reiken
naar je handen, armen
Ze kennen
geen erbarmen
hebben het
op jou gemunt
Ze willen je
niet verwarmen
hun kille ogen
zonder mededogen
Je had
beter niet
over deze landweg
met wetering gekund.
Geplaatst in de categorie: pesten