Netgedichten

netgedicht (nr. 68.670):

Sint Maarten

’t is donker buiten en koud
lampionnen schijnen als spoken
de wind wil ze uitblazen
denk ik, diep in m’n jas gedoken

in de verte zie ik het vuur al
ik ruik de rook tot hier
straks speculaas en chocomel
en de grote mensen bier

ik sta in een cirkel van licht
voor warm en achter koud
het vuur danst als een geest
terwijl de tijd zich verdicht
voel ik me eeuwenoud
celebrant van een heidens feest