Zwarte ridder

(voor Jules Deelder (1944 - 2019))

Terwijl de klanken van 'Back to Black' van Amy Winehouse in heel Nederland weerklonken,
zie ik zijn markante kop door het zwarte gat in Zadkine's standbeeld glippen, hoe hij
ons jolig groet met zijn heilige, verbeten mondtrekkerij en de brutale spotternij in
zijn door speed gedirigeerde tongval. Hij juichde hardop toen een deel van zijn beruchte
gedicht 'Oh kut' op het achtuurjournaal was. Er moet daar ergens een hoog podium zijn

waar onze rebelse Jules in een keurig zwart pak zijn grofeerlijke poëmen kan verkondigen,
de haren glad en glimmend met briljantine achterover gekamd en met Miles Davis in zijn
naar Legner-jenever en hasj geurende kielzog. De zwarte ridder in verval leunde nog één
keer op zijn gespierde arm, zijn dichtershand heeft al op de gitaar van Jimi geslagen,
Rotterdam kan de ogen sluiten, want de nachtburgemeester komt niet meer thuis, hij is

voorgoed in een jazzcafé blijven handen, rokerig als de mist die hij wist te blazen uit
zijn zwarte, geharnaste ridderlijf, zijn poëtische veroveringstochten staan in marmer
gegrift, zijn liederlijke dollen met de schattige, smaakvolle boobies van Eva ook, Ik
zag hem eens in een chic café een dubbele uitsmijter verorberen, als een uitgehongerde
en moegestreden veldmaarschalk met een tevreden bitterheid over de nachtelijke veldslagen

en als een kwajongen zo blij en fier na het stelen van wat goudreinetten uit de boomgaard
van een oud besje met krukken. Zijn aardgebonden kreten echoën eindeloos na, terwijl hij

van God een lijntje cocaïne bietst.

Jules Beelder zwarte ridder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 126