lange termijn grap

Nou, je hoort het, Donovan.
Wij dichten maximaal, avec élan!
Hou dus op met 'afknallen'.

Welneen, o Jonhy Donhy, au contraire
Kees de jongen is geen broer van mij
Wij treden 's avonds op als deux confrères,
Muziekliefhebbers van de Lune au Clair
Van Debussy's hommage à la Mer
Maar ook van Sex 'n Jazz van Gard du Nord
En Dancing in the dark jusqu' à la mort...

Help.....Kees heeft een broer me dunkt.

ok Kees, ik zal proberen! maar kweet nie of nog 't zal lukken vandaag.

Ja, heel goed Kees, mee eens.
Ga d'r nou 's gewoon serieus voor zitten Jon. Al die flipjes en flapjes en glimpjes en groetjes en dankjes, daar kopen we niks voor. En denk nou niet dat je iets geweldigs hebt gepresteerd enkel omdat je in een corona van acht sterren staat en toevallig ene Guy je op de schouder slaat...

Jouw biografie-devies
'Op zoek naar mezelf leer ik voortdurend anderen kennen'
is zeker ook een lange termijngrap.
Een onderonsje zogezegd: Lachen!
Ga gewoon een gedichie maken, man.

dat zal niemand weten!!
nietwaar Kees....

Ach, hoe droef dit alles
en dat nog wel
van de personificatie
van alle lamenteuze
melancholie
- het wereldleed -
onze nonvocal
melancholicus
Dr. Ilja Leonard Cohen.

Een practical joke,
nietwaar K.B.,
dat weerzien
over dertig jaar
...dat wordt
nooit meer wat...

Mr Bladzij, het staat er nochtans klaar en duidelijk "dat was een lange
termijn grap
hoorde ik ze nog zeggen" d. w. z. dat deze persoon niet content is met haar status van samenzijn . ze heeft nog wel respect maar het houden van is verdwenen! een goede schrijver zoals U zou dit toch wel tussen de regeltjes door meteen moeten begrijpen vind ik!
de muziek die aan het spelen was ebde stilletjes weg omdat hij dat gehoord had wat ze zei .....en daardoor kon hij zich niet meer concentreren op de muziek omdat hij teleur gesteld was in haar woorden!

'De lange termijngrap' moet kennelijk
nog komen want ik verneem hier niet
wat 'respect, houden van,
een nummertje Cohen inhoudt...
Maar een sterrenapplaus, jôh!

Zachte mysterieuze spanning in dit gedicht. Prima poëzie, Jonhy!